غم

نمی‌دونم چی بنویسم.

ناراحت و ناامید و خسته و ترسیده ام

شرایط باورکردنی نیست

نمیدونم کی قراره به روزای عادی برگردیم که کارای عادی و روزمره انجام بدیم

که برم ناخنامو درست کنم کتاب بخرم قهوه بخرم گل بخرم راه برم با دوستام برم کافه و کلی کار دیگه

غمگینم برای تمام کسایی که مجبور شدن خونه هاشون رو ترک کنن

غمگینم برای هموطن‌هام تو جاده ها

غمگینم برای خودم که حتی نمی‌دونم چی رو بذارم تو کوله اضطراری چون هرچی که بذارم انگار بقیه چیزا رو نادیده گرفتم چون هرچی ک دارم براش زحمت کشیدم و خریدم و دوسش دارم 

خانواده ام... خدایا عزیزانم رو برام حفظ کن. 

خدایا صلح و آرامش رو برقرار کن.  نه فقط برای ما بلکه برای همه مردم دنیا. ای کاش این اتفاقات نمی افتاد برای مردم بی گناه...